Vinnustaðurinn minn tekur þátt í átakinu hjólað í vinnuna. Ég er einn af 10 liðsmönnum liðsins. Í dag stóð ég mig ekki nógu vel og hjólað ekki í vinnuna. Reyndar var aldrei ætlunin að hjóla alla dagana enda er ég ein af þeim liðsmönnum sem þurfa að fara hvað lengst. Hefði þó verið skemmtilegra að hjóla fyrsta daginn enda var það á planinu að hjóla en einkasonurinn var heima í dag sökum slappleika þannig að ég mætti bara hálfan daginn í vinnuna. Sá fram á að um leið og ég væri kominn í vinnuna þá væri kominn tími fyrir mig að gera mig tilbúna að leggja af stað heim. Það er annar dagur á morgun.
Í dag eru þrjú ár síðan ég átti einkasoninn, já ótrúlega fljótt að líða. Að sjálfsögðu er ég eins og flestar mæður og segi það hiklaust að þetta sé stærsta upplifun lífsins og besta og mesta afrek sem ég hef gert. Á þessum tíma fyrir þremur árum var ég búin að vera með hríðir í rúmlega sólahring og búið að sprengja belginn, komin með dripp í æð og ljósmóðirin sem var að fara að vakt var hálf svekkt yfir því að þurfa að fara þar sem hún var viss um að barnið væri að koma. Hann leit dagsins ljós sex tímum seinna.
Ummæli