Ég hjólaði í dag heim úr vinnunni. Þorði ekki að hjóla líka í vinnunna en eiginmaðurinn var svo góður að keyra mig og hjólið mitt í vinnunna þannig að það væri öruggt að ég kæmist nú í vinnuna. Heimleiðin var svo mæld í Borgarvefsjá og gróft reiknað sýnir áætlunin að hjólreiðartúrinn í dag hafi verið um 9,5 km. Leiðin verður mæld seinna (já ég ætla að hjóla aftur) með kílómetramæli. Það er ekki annað hægt að segja að maður sé stolltur en smá þreyttur.
Í dag eru þrjú ár síðan ég átti einkasoninn, já ótrúlega fljótt að líða. Að sjálfsögðu er ég eins og flestar mæður og segi það hiklaust að þetta sé stærsta upplifun lífsins og besta og mesta afrek sem ég hef gert. Á þessum tíma fyrir þremur árum var ég búin að vera með hríðir í rúmlega sólahring og búið að sprengja belginn, komin með dripp í æð og ljósmóðirin sem var að fara að vakt var hálf svekkt yfir því að þurfa að fara þar sem hún var viss um að barnið væri að koma. Hann leit dagsins ljós sex tímum seinna.
Ummæli