Fór í göngutúr í kvöld í þriðja skiptið á fjórum dögum. Ætlaði ekki að nenna út en svo vildi ég ekki bregðast liðsfélögum mínum í Lífshlaupinu þannig að ég dreif mig út um uppúr kl. 21 í kvöld og það var þetta líka fína veður en ótrúlegt en satt þá mætti ég engum í dalnum sem er mjög óvanalegt. Ég hafði það gott alein með Ipodinn minn og átti allan dalinn út af fyrir mig.
Í dag eru þrjú ár síðan ég átti einkasoninn, já ótrúlega fljótt að líða. Að sjálfsögðu er ég eins og flestar mæður og segi það hiklaust að þetta sé stærsta upplifun lífsins og besta og mesta afrek sem ég hef gert. Á þessum tíma fyrir þremur árum var ég búin að vera með hríðir í rúmlega sólahring og búið að sprengja belginn, komin með dripp í æð og ljósmóðirin sem var að fara að vakt var hálf svekkt yfir því að þurfa að fara þar sem hún var viss um að barnið væri að koma. Hann leit dagsins ljós sex tímum seinna.
Ummæli