Ég endaði bara með því að vera heima í dag og dúlla mér með einkasyninum. Fann það eftir á að það er líka stundum nauðsynlegt að vera bara heima og gera ekki neitt, þó svo að það geti reyndar verið leiðinlegt til lengdar. Tókst loksins að laga aðeins til í dóti einasonarins en hann á alltof mikið af dóti eins og flest börn í dag, lagaði aðeins meira til og horfði á meðan með öðru auganu á Rachel Ray og komst um leið að því að því að allir þættir vikunnar voru endursýndir í dag, sem sagt algjör letidagur.
Í dag eru þrjú ár síðan ég átti einkasoninn, já ótrúlega fljótt að líða. Að sjálfsögðu er ég eins og flestar mæður og segi það hiklaust að þetta sé stærsta upplifun lífsins og besta og mesta afrek sem ég hef gert. Á þessum tíma fyrir þremur árum var ég búin að vera með hríðir í rúmlega sólahring og búið að sprengja belginn, komin með dripp í æð og ljósmóðirin sem var að fara að vakt var hálf svekkt yfir því að þurfa að fara þar sem hún var viss um að barnið væri að koma. Hann leit dagsins ljós sex tímum seinna.
Ummæli