Skemmtilegt föstudagskvöld að baki þar sem ég fór út að borða með vinkonum mínum og endaði í bíó á ágætis afþreyingu. Reyndar var mér boðið í aðra konubíóferð í gærkvöldi en varð því miður að afþakka. Það er alltaf þannig, maður gerir ekki neitt í margar vikur eða daga og svo allt í einu er framboðið meira en maður getur annað.
Í dag eru þrjú ár síðan ég átti einkasoninn, já ótrúlega fljótt að líða. Að sjálfsögðu er ég eins og flestar mæður og segi það hiklaust að þetta sé stærsta upplifun lífsins og besta og mesta afrek sem ég hef gert. Á þessum tíma fyrir þremur árum var ég búin að vera með hríðir í rúmlega sólahring og búið að sprengja belginn, komin með dripp í æð og ljósmóðirin sem var að fara að vakt var hálf svekkt yfir því að þurfa að fara þar sem hún var viss um að barnið væri að koma. Hann leit dagsins ljós sex tímum seinna.
Ummæli