Við einkasonurinn fórum í göngutúr í dag í góða veðrinu og rákumst þá á sveppi sem voru að sögn einkasonarins "ógilegir". Hann var frekar smeikur við þá og vildi taka stóran sveig fram hjá. Hins vegar var hann alveg viss um að í sveppunum bjuggu Strumpar. Þetta var bara svo sætt. Það var nú líka ágætt að fá svona gott veður, svona nokkurs konar framlengingu á sumrinu sem er líklega alveg að verða búið.
Í dag eru þrjú ár síðan ég átti einkasoninn, já ótrúlega fljótt að líða. Að sjálfsögðu er ég eins og flestar mæður og segi það hiklaust að þetta sé stærsta upplifun lífsins og besta og mesta afrek sem ég hef gert. Á þessum tíma fyrir þremur árum var ég búin að vera með hríðir í rúmlega sólahring og búið að sprengja belginn, komin með dripp í æð og ljósmóðirin sem var að fara að vakt var hálf svekkt yfir því að þurfa að fara þar sem hún var viss um að barnið væri að koma. Hann leit dagsins ljós sex tímum seinna.
Ummæli