Ég skil ekki alveg hvert sumarið fór en nú er ágúst hálfnaður og ég er bara ekki frá því að haustið sé handan við hornið. Þá fara skemmtilegir tímar í hönd, fljótlega afmæli og svo finnst mér nú haustið líka alltaf eitthvað svo þægileg árstíð. Haustið er eiginlega uppáhaldsárstíðin því maður vill ekki að það taki enda og reynir að njóta hvers dags til hins ítrasta.
Í dag eru þrjú ár síðan ég átti einkasoninn, já ótrúlega fljótt að líða. Að sjálfsögðu er ég eins og flestar mæður og segi það hiklaust að þetta sé stærsta upplifun lífsins og besta og mesta afrek sem ég hef gert. Á þessum tíma fyrir þremur árum var ég búin að vera með hríðir í rúmlega sólahring og búið að sprengja belginn, komin með dripp í æð og ljósmóðirin sem var að fara að vakt var hálf svekkt yfir því að þurfa að fara þar sem hún var viss um að barnið væri að koma. Hann leit dagsins ljós sex tímum seinna.
Ummæli