Hvað er betra í miðri kreppu en að fara á tónleika og lyfta sér aðeins upp. Það gerði ég í gær en ég dreif mig á skemmtilega tónleika með vinkonu minni. Skemmti mér vel og hugsaði bara jákvætt eins og ótrúlegt hvað við eigum marga góða tónlistarmenn og konur sem öll gáfu vinnu sína til að styrkja gott málefni. Nú er eins gott að leika Pollýönnuleikurinn á hverjum degi.
Í dag eru þrjú ár síðan ég átti einkasoninn, já ótrúlega fljótt að líða. Að sjálfsögðu er ég eins og flestar mæður og segi það hiklaust að þetta sé stærsta upplifun lífsins og besta og mesta afrek sem ég hef gert. Á þessum tíma fyrir þremur árum var ég búin að vera með hríðir í rúmlega sólahring og búið að sprengja belginn, komin með dripp í æð og ljósmóðirin sem var að fara að vakt var hálf svekkt yfir því að þurfa að fara þar sem hún var viss um að barnið væri að koma. Hann leit dagsins ljós sex tímum seinna.
Ummæli