Æ, það er ágætt að það er föstudagur í dag. Langt síðan ég hef beðið svona eftir helginni og svo kannski langt síðan að vikan var svona löng, þ.e. full vinnuvika. Í kvöld ætla ég að sitja með tærna upp í loftið og gera alls ekki neitt, nema kannski horfa á eitthvað lélegt skemmtiefni í sjónvarpinu. Það er fullkomið föstudagskvöld.
Í dag eru þrjú ár síðan ég átti einkasoninn, já ótrúlega fljótt að líða. Að sjálfsögðu er ég eins og flestar mæður og segi það hiklaust að þetta sé stærsta upplifun lífsins og besta og mesta afrek sem ég hef gert. Á þessum tíma fyrir þremur árum var ég búin að vera með hríðir í rúmlega sólahring og búið að sprengja belginn, komin með dripp í æð og ljósmóðirin sem var að fara að vakt var hálf svekkt yfir því að þurfa að fara þar sem hún var viss um að barnið væri að koma. Hann leit dagsins ljós sex tímum seinna.
Ummæli