Einkasonurinn fór í klippingu í dag enda um að gera að vera sem flottastur fyrir sína fyrstu utanlandsferð. Hann hafði þó miklar áhyggjur af því að hann kæmi sköllóttur úr klippingunni en þegar bæði ég og hárgreiðslukonan höfðum fullvissað hann um að svo myndi ekki verða róaðist hann þó að honum þætti nú öruggara að halda í hendina á mér allan tímann sem hann var í klippingu.
Í dag eru þrjú ár síðan ég átti einkasoninn, já ótrúlega fljótt að líða. Að sjálfsögðu er ég eins og flestar mæður og segi það hiklaust að þetta sé stærsta upplifun lífsins og besta og mesta afrek sem ég hef gert. Á þessum tíma fyrir þremur árum var ég búin að vera með hríðir í rúmlega sólahring og búið að sprengja belginn, komin með dripp í æð og ljósmóðirin sem var að fara að vakt var hálf svekkt yfir því að þurfa að fara þar sem hún var viss um að barnið væri að koma. Hann leit dagsins ljós sex tímum seinna.
Ummæli