Greinilegt að margir í mínu lífi eiga afmæli í lok ársins, einkasonurinn, faðirinn og nú er það eiginmaðurinn. Og hvað varð hann svo gamall? Í morgun sagði ég einkasyninum frá því að pabbi hans ætti afmæli og bað hann um að óska honum til hamingju með afmælið. Hann fór fram til föður síns og óskaði honum nú ekki til hamingju með afmælið en spurði í staðinn: "Pabbi, hvað dú gamall?" og fékk svar á móti sem hann skildi ekki alveg. Hann var hinsvegar kominn með það á hreint í kvöld þegar fjölskyldan kom í afmæliskaffið, sagði öllum sem spurðu að pabbi sinn væri hundrað ára.
Í dag eru þrjú ár síðan ég átti einkasoninn, já ótrúlega fljótt að líða. Að sjálfsögðu er ég eins og flestar mæður og segi það hiklaust að þetta sé stærsta upplifun lífsins og besta og mesta afrek sem ég hef gert. Á þessum tíma fyrir þremur árum var ég búin að vera með hríðir í rúmlega sólahring og búið að sprengja belginn, komin með dripp í æð og ljósmóðirin sem var að fara að vakt var hálf svekkt yfir því að þurfa að fara þar sem hún var viss um að barnið væri að koma. Hann leit dagsins ljós sex tímum seinna.
Ummæli