Aðventan er tími tónleikahalda og framboð á tónleikum hefur sjaldan verið meira. Auglýsingar um hina og þessa tónleika tröllríða nú þjóðfélaginu og enginn er maður með mönnum nema þeir fari á tónleika á aðventunni. Ég verð að sjálfsögðu að standa undir nafni og er þegar búinn að fara á eina tónleika í gær í Neskirkju og er á leiðinni á aðra tónleika í nótt. Tónleikarnir í gær voru með kirkjukór Neskirkju sem ein samstarfskona mín syngur með. Tónleikarnir í kvöld eru afmælistónleikar Mozarts sem verða kl. 00.30. Ég er nú svolítið smeik þar sem ég er gömul húsmóðir og vön því að fara í háttin fyrir miðnætti. Ætlunin er að leggja sig núna eftir nokkrar mínútur með einkasyninum og vakana um kl. 23.00 í kvöld. Verst hvað ég verð alltaf ómöguleg þegar ég sofna svona. Vil þá helst bara sofa alla nóttina. Er ekki þeim hæfileika gædd að geta tekið mér kríu og vera endurnærð á eftir. Sjáum hvernig gengur en ég er voða spennt fyrir nóttina.
Í dag eru þrjú ár síðan ég átti einkasoninn, já ótrúlega fljótt að líða. Að sjálfsögðu er ég eins og flestar mæður og segi það hiklaust að þetta sé stærsta upplifun lífsins og besta og mesta afrek sem ég hef gert. Á þessum tíma fyrir þremur árum var ég búin að vera með hríðir í rúmlega sólahring og búið að sprengja belginn, komin með dripp í æð og ljósmóðirin sem var að fara að vakt var hálf svekkt yfir því að þurfa að fara þar sem hún var viss um að barnið væri að koma. Hann leit dagsins ljós sex tímum seinna.
Ummæli