Vá, hvað það er erfitt að vakna á morgnanna. Ég barasta hef mig ekki á fætur á morgnanna þannig að ég hef mætt aðeins seinna í vinnuna frá því að ég kom heim frá Florida, kemst ekki út úr húsi fyrr en rúmlega átta. Það hefur kannski eittthvað með það að gera að mét tekst ekki að fara upp í rúmmið fyrr en í fyrsta lagi uppúr kl. 00.00. Í kvöld LOFA ég að fara fyrr að sofa.
Í dag eru þrjú ár síðan ég átti einkasoninn, já ótrúlega fljótt að líða. Að sjálfsögðu er ég eins og flestar mæður og segi það hiklaust að þetta sé stærsta upplifun lífsins og besta og mesta afrek sem ég hef gert. Á þessum tíma fyrir þremur árum var ég búin að vera með hríðir í rúmlega sólahring og búið að sprengja belginn, komin með dripp í æð og ljósmóðirin sem var að fara að vakt var hálf svekkt yfir því að þurfa að fara þar sem hún var viss um að barnið væri að koma. Hann leit dagsins ljós sex tímum seinna.
Ummæli
B