Síðustu helgi vorum við búinn að fá pössun fyrir einkasoninn og planið var að fara að fá sér eitthvað snarl og svo í bíó. Við fengum þó hugdettu á síðustu stundu að fara eitthvað betra út að borða. Því var hringt í veitingarhúsið og spurt hvort til væri borð fyrir tvo eftir rúmlega klukkutíma. Ég og eiginmaður minn fórum því í rómantískan bíltúr austur fyrir fjall og fengum okkur humarveislu á veitingarstaðnum við fjöruborðið. Þetta var virkilega skemmtilegt og góður matur þ.e. humar. Get hiklaust mælt með bíltúr þangað og ekki er verra að fara óvænt af stað.
Í dag eru þrjú ár síðan ég átti einkasoninn, já ótrúlega fljótt að líða. Að sjálfsögðu er ég eins og flestar mæður og segi það hiklaust að þetta sé stærsta upplifun lífsins og besta og mesta afrek sem ég hef gert. Á þessum tíma fyrir þremur árum var ég búin að vera með hríðir í rúmlega sólahring og búið að sprengja belginn, komin með dripp í æð og ljósmóðirin sem var að fara að vakt var hálf svekkt yfir því að þurfa að fara þar sem hún var viss um að barnið væri að koma. Hann leit dagsins ljós sex tímum seinna.
Ummæli