Pestirnar eru á bak og burt í augnablikinu, við virðumst þó vera að kvefast mæðginin, vona að það sé nú bara þar sem við höfum verið að leika okkur úti í öllum þessum snjó sem er núna á höfuðborgarsvæðinu, þ.e. stór Kópavogssvæðinu. Það helsta sem hrjáir mig þessa daga er leti en það fylgir nú líka árstímanum, kem engu í verk en koma tímar, koma ráð. Jæja, einkasonurinn var að vakna og kom labbandi fram hálfsofandi. Best að drífa sig inn og kúra hjá honum.
Í dag eru þrjú ár síðan ég átti einkasoninn, já ótrúlega fljótt að líða. Að sjálfsögðu er ég eins og flestar mæður og segi það hiklaust að þetta sé stærsta upplifun lífsins og besta og mesta afrek sem ég hef gert. Á þessum tíma fyrir þremur árum var ég búin að vera með hríðir í rúmlega sólahring og búið að sprengja belginn, komin með dripp í æð og ljósmóðirin sem var að fara að vakt var hálf svekkt yfir því að þurfa að fara þar sem hún var viss um að barnið væri að koma. Hann leit dagsins ljós sex tímum seinna.
Ummæli