Strákarnir mínir

Það var þreyttur en stolltur strákur sem kom heim í dag eftir að hafa hlaupið Latabæjarhlaupið. Faðir hans var einnig duglegur og að sjálfsögðu er ég að springa úr stollti yfir stráknunum mínum. Fljótlega eftir að við vorum komin heim í dag þá sofnuðu báðir í sófanum í stofunni.

Sjaldan hefur nokkur verið svona ánægður með verðlaunapeninginn eins og einkasonurinn þó að hann hafi haft nokkrar áhyggjur af því að þeir sem hlaupa ekki allt hlaupið fengju ekki verðlaunapening. Peningurinn fór ekki af hálsinum fyrr en hann fór að sofa og þá bað hann mig vinsamlegast um að passa verðlaunapeninginn og rétti mér hann. Einnig benti hann mér á að passa vel að læsa fram á gang svo að verðlaunapeningnum yrði nú ekki stolið í nótt.