Við mæðginin áttum ágætis dag saman í dag. Heimilisfaðirinn var að vinna þannig að höfðum það bara rólegt saman þar sem við m.a. löguðum til saman, tókum miðdegislúrinn saman og fórum í göngutúr út í Bónus saman. Nauðsynlegt að "gera ekki neitt" stundum og vera bara saman. Ég fékk a.m.k. heilmikið út úr deginum þó svo að það hafi ekki verið neitt prógram í gangi og við vorum tvö ein saman allan daginn. Ótrúlegt hvað litli strákurinn minn er orðinn stór og hægt að rabba við hann um heima og geima. Að hans sögn er hann ekki lítill strákur heldur stór strákur eða jafnvel bara kallinn enda er hann að verða þriggja ára í vikunni.
Í dag eru þrjú ár síðan ég átti einkasoninn, já ótrúlega fljótt að líða. Að sjálfsögðu er ég eins og flestar mæður og segi það hiklaust að þetta sé stærsta upplifun lífsins og besta og mesta afrek sem ég hef gert. Á þessum tíma fyrir þremur árum var ég búin að vera með hríðir í rúmlega sólahring og búið að sprengja belginn, komin með dripp í æð og ljósmóðirin sem var að fara að vakt var hálf svekkt yfir því að þurfa að fara þar sem hún var viss um að barnið væri að koma. Hann leit dagsins ljós sex tímum seinna.
Ummæli