Ég fór á Sálarball í gærkvöldi sem ég hef örugglega ekki gert í 16 ár eða a.m.k. 10 ár. Það var svolítið fyndin upplifun. Þegar við gengum inn á skemmtistaðinn fannst mér eins og ég væri í Twilight Zone. Það hafði ekki mikið breyst, kannski ekki sami staður og síðast en sama andrúmsloft, sömu lög (allavega sum, en það var einmitt verið að spila Sódóma Reykjavík þegar við gengum inn) og einnig svipað fólk og fyrir 16 árum, bara 16 árum eldri og það er ég reyndar sem líka, sem betur fer. Eftir að ég var búinn að átta mig á aðstæðum skelltum við okkur á dansgólfið en ég fór á ballið með tveimur hressum stelpum og við skemmtum frábærlega og dönsuðum okkur upp að hnjám. Var ekki kominn heim fyrr en kl. 4 um nóttina sem verður að teljast afrek.
Í dag eru þrjú ár síðan ég átti einkasoninn, já ótrúlega fljótt að líða. Að sjálfsögðu er ég eins og flestar mæður og segi það hiklaust að þetta sé stærsta upplifun lífsins og besta og mesta afrek sem ég hef gert. Á þessum tíma fyrir þremur árum var ég búin að vera með hríðir í rúmlega sólahring og búið að sprengja belginn, komin með dripp í æð og ljósmóðirin sem var að fara að vakt var hálf svekkt yfir því að þurfa að fara þar sem hún var viss um að barnið væri að koma. Hann leit dagsins ljós sex tímum seinna.
Ummæli