Sjálfstæði einkasonurinn mótmælti í fyrsta skiptið þegar ég var að fara í leikfimi í kvöld. "Mamma ekki fara í leikfimi núna, bara á morgun" sagði hann. Ég bráðnaði auðvitað og hélt að ég væri ómissandi en honum er yfirleitt sama þegar annað foreldrið hans fer út ef hann veit af hinu heima. Við nánari eftirgrenslan kom í ljós að hann hafði ágirnd á vatnsbrúsanum mínum og var nokkuð sama um móður sína. Það er nefnilega mikið sport að drekka úr vatnsbrúsanum sem hann kallar mömmuvatn. Ég á sem betur fer tvo alveg eins vatnsbrúsa þannig að mín var ekki mikið saknað og ég gat drifið mig í leikfimi.
Í dag eru þrjú ár síðan ég átti einkasoninn, já ótrúlega fljótt að líða. Að sjálfsögðu er ég eins og flestar mæður og segi það hiklaust að þetta sé stærsta upplifun lífsins og besta og mesta afrek sem ég hef gert. Á þessum tíma fyrir þremur árum var ég búin að vera með hríðir í rúmlega sólahring og búið að sprengja belginn, komin með dripp í æð og ljósmóðirin sem var að fara að vakt var hálf svekkt yfir því að þurfa að fara þar sem hún var viss um að barnið væri að koma. Hann leit dagsins ljós sex tímum seinna.
Ummæli