Ég missti af laugardagskvöldinu þannig að helgin styttist óeðlilega mikið! Mér tókst nefnilega að sofna með einkasyninum kl. 21 og vaknaði ekki aftur fyrr en kl. 2.30 í nótt en þá var ég líka glaðvakandi. Helgin átti að fara í tiltek en eitthvað hefur farið minna fyrir því en ætlunin var, reyndar hefur þetta frekar verið letihelgi. Jæja, sunnudagurinn er ekki búinn og best að drífa sig í geymsluna eða eitthvað annað. Af nógu er að taka.
Í dag eru þrjú ár síðan ég átti einkasoninn, já ótrúlega fljótt að líða. Að sjálfsögðu er ég eins og flestar mæður og segi það hiklaust að þetta sé stærsta upplifun lífsins og besta og mesta afrek sem ég hef gert. Á þessum tíma fyrir þremur árum var ég búin að vera með hríðir í rúmlega sólahring og búið að sprengja belginn, komin með dripp í æð og ljósmóðirin sem var að fara að vakt var hálf svekkt yfir því að þurfa að fara þar sem hún var viss um að barnið væri að koma. Hann leit dagsins ljós sex tímum seinna.
Ummæli