Ég er ennþá golfekkja og í gærkvöldi tókst mér að sofna um leið og einkasonurinn enda var ég glaðvöknuð kl. 7.30 á laugardagsmorgni (vaknaði reyndar fyrst kl. 3.30). Jæja, einkasonurinn vaknaði stuttu seinna eða um 7.45 og við fórum fram. Mér tókst að borða morgunmat og ganga frá, taka úr uppþvottavélinni og hengja uppúr þvottavélinni, taka af snúrunni áður en klukkan varð 9.00. Enda hef ég lítið gert síðan, frekar næs að eiga svona smá heima dag eða heimamorgunn. Er að fara á flakk og svo á eftir er ætlunin að fara á opnun listaverkasýningar. Sjáum til hvað gerist eftir það...
Í dag eru þrjú ár síðan ég átti einkasoninn, já ótrúlega fljótt að líða. Að sjálfsögðu er ég eins og flestar mæður og segi það hiklaust að þetta sé stærsta upplifun lífsins og besta og mesta afrek sem ég hef gert. Á þessum tíma fyrir þremur árum var ég búin að vera með hríðir í rúmlega sólahring og búið að sprengja belginn, komin með dripp í æð og ljósmóðirin sem var að fara að vakt var hálf svekkt yfir því að þurfa að fara þar sem hún var viss um að barnið væri að koma. Hann leit dagsins ljós sex tímum seinna.
Ummæli