Fjölskyldan hefur átt náðugan dag heima. Eiginmaðurinn er að jafna sig eftir átök gærkvöldsins, sagðist vera svo illt í hægri hendinni eftir að hafa skálað svo mikið en ég er að jafna mig eftir það að hafa sofnað fyrir kl. 10 á laugardagskvöldi. Vaknaði kl. 6 í morgun og færði mig yfir í rúm einkasonarins þar sem það var orðið heldur þröngt um okkur þrjú í hjónarúmminu. Einkasonurinn bíður eftir mér núna, telur sig þurfa hjálp til að laga til í herberginu sínu og svo í kvöld er það grill og spilakvöld með góðum konum eða stelpum!
Í dag eru þrjú ár síðan ég átti einkasoninn, já ótrúlega fljótt að líða. Að sjálfsögðu er ég eins og flestar mæður og segi það hiklaust að þetta sé stærsta upplifun lífsins og besta og mesta afrek sem ég hef gert. Á þessum tíma fyrir þremur árum var ég búin að vera með hríðir í rúmlega sólahring og búið að sprengja belginn, komin með dripp í æð og ljósmóðirin sem var að fara að vakt var hálf svekkt yfir því að þurfa að fara þar sem hún var viss um að barnið væri að koma. Hann leit dagsins ljós sex tímum seinna.
Ummæli