Vinnustaðurinn minn tekur þátt í lífshlaupinu sem gengur út á það að hreyfa sig a.m.k. hálftíma á dag. Að sjálfsögðu er ég með, þannig að í staðinn fyrir að detta niður í sófann eftir kvöldmat fór ég í hálftíma göngutúr. Ég lét mig hafa það að fara út í fljúgandi hálku og grenjandi rigningu á 15 ára gömlum gönguskóm, þar sem ég rann næstum á hausinn og varð blaut í báða fætur. Jæja, það var reyndar bara smá úði og nokkrir hálkublettir en fyrri útgáfan var meira krassandi. Ég er að sjálfsögðu mjög ánægð með afrekið og hlakka til að gera eitthvað skemmtilegt á morgun.
Í dag eru þrjú ár síðan ég átti einkasoninn, já ótrúlega fljótt að líða. Að sjálfsögðu er ég eins og flestar mæður og segi það hiklaust að þetta sé stærsta upplifun lífsins og besta og mesta afrek sem ég hef gert. Á þessum tíma fyrir þremur árum var ég búin að vera með hríðir í rúmlega sólahring og búið að sprengja belginn, komin með dripp í æð og ljósmóðirin sem var að fara að vakt var hálf svekkt yfir því að þurfa að fara þar sem hún var viss um að barnið væri að koma. Hann leit dagsins ljós sex tímum seinna.
Ummæli
Kveðja, Lilja Bjarklind