Lítið að gerast í dag enda mánudagur í öllu sínu veldi. Fór í vinnuna og kom svo heim til að hugsa um veikann strák. Við keyptum handa litla sjúklingunum okkar leikritið Dýrin í Hálsaskógi á DVD. Hann fékk að horfa aðeins á það um helgina og svo var ég beðinn um að setja það aftur í tækið, einkasonurinn sagði: "hofa á vonda... " því Mikki refur getur verið svolítið ljótur þegar maður er bara 2ja ára. Enda sat hann þétt upp við mig þegar við horfðum á restina af leikritinu í dag.
Í dag eru þrjú ár síðan ég átti einkasoninn, já ótrúlega fljótt að líða. Að sjálfsögðu er ég eins og flestar mæður og segi það hiklaust að þetta sé stærsta upplifun lífsins og besta og mesta afrek sem ég hef gert. Á þessum tíma fyrir þremur árum var ég búin að vera með hríðir í rúmlega sólahring og búið að sprengja belginn, komin með dripp í æð og ljósmóðirin sem var að fara að vakt var hálf svekkt yfir því að þurfa að fara þar sem hún var viss um að barnið væri að koma. Hann leit dagsins ljós sex tímum seinna.
Ummæli