Lilja Bjarklind

Það fór nú ekki svo að við hérna á höfuðborgarsvæðinu fengum engann snjó þetta árið. Það má nú nánast segja að þetta sé fyrsti snjórinn á árinu og febrúar að verða búinn. Það bara kingir niður snjó og bílarnir hérna fyrir utan eiga í mesta basli, þessir afturhjóladrifnu komast ekki einu sinni upp brekkuna, a.m.k. er einn BMW búinn að hringsóla hérna í um hálftíma. Annars er einkasonurinn á fótboltaæfingu með tveimur vinum sínum. Móðir annars þeirra kom og keyrði þá. Litla stráknum mínum finnst nú svolítið erfitt að fara á foreldranna en ætli það sé ekki kominn tími til að klippa á naflastrenginn, þar sem annað barn er á leiðinni og minn maður að fara að byrja í skóla næsta haust. Já, allt líður þetta. Ég minntist nú á við eiginmanninn að loksins þegar maður getur farið að sleppa hendinni af einkasyninum og orðinn aðeins frjálsari þá kemur bara annað barn. Um að gera að halda sér við efnið.

Aumingja borgarbarnið mitt sem hefur varla séð snjó síðustu ár var að segja mér að á Akureyri væri sko gaman að vera enda mikill snjór þar. "Á Akureyri er svo mikið af snjó að þar eru kaflar af snjó" Held að hann hafi átt við skafla af snjó!

Einkasonurinn var frekar svangur í morgun eða eins og hann komst að orði: "Ég er eldsvangur og glorþyrstur" Annars er konudagur í dag og karlarnir mínir gáfu mér blóm í gær og í morgun fór stóri karlinn út í bakarí og keypti heilhveitiskonsur á meðan ég bjó til heitt súkkulaði með rjóma. Svona á lífið að vera.