Vá, hvað það er mikið rok úti. Ég og einkasonurin urðum næstum úti á Smáratorgi áðan þegar við vorum að reyna að komast inn í bílinn okkar áðan. Þá er nú gott að vera komin heim í góðu yfirlæti. Karlinn að horfa á handboltan og einkasonurinn farinn í afmæli til Jóns Helga vinar síns. Þá fæ ég frið til að vera í tölvunni. Næs...
Í dag eru þrjú ár síðan ég átti einkasoninn, já ótrúlega fljótt að líða. Að sjálfsögðu er ég eins og flestar mæður og segi það hiklaust að þetta sé stærsta upplifun lífsins og besta og mesta afrek sem ég hef gert. Á þessum tíma fyrir þremur árum var ég búin að vera með hríðir í rúmlega sólahring og búið að sprengja belginn, komin með dripp í æð og ljósmóðirin sem var að fara að vakt var hálf svekkt yfir því að þurfa að fara þar sem hún var viss um að barnið væri að koma. Hann leit dagsins ljós sex tímum seinna.
Ummæli