Eiginmaðurinn var búinn að vera veikur með hita og beinverki í þrjá daga, hann sem verður aldrei veikur. Í gær, föstudag fór hann aftur í vinnuna en þá þurfti ég að fara heim úr vinnunni eftir að hafa verið þar í klukkutíma og meirihlutann að tefla við páfann. Lá svo heima nánast sofandi allan daginn á milli þess sem ég telfdi við páfann og kastaði upp. Einkasonurinn var samt hin hressasti en þegar hann var sofnaður í gærkvöldi NB í okkar rúmmi tókst honum að kasta upp yfir allt rúmmið. Ó, já það er sko ekki þorandi að heimsækja okkur þessa dagana.
Í dag eru þrjú ár síðan ég átti einkasoninn, já ótrúlega fljótt að líða. Að sjálfsögðu er ég eins og flestar mæður og segi það hiklaust að þetta sé stærsta upplifun lífsins og besta og mesta afrek sem ég hef gert. Á þessum tíma fyrir þremur árum var ég búin að vera með hríðir í rúmlega sólahring og búið að sprengja belginn, komin með dripp í æð og ljósmóðirin sem var að fara að vakt var hálf svekkt yfir því að þurfa að fara þar sem hún var viss um að barnið væri að koma. Hann leit dagsins ljós sex tímum seinna.
Ummæli
sendum sterkar batakveðjur héðan úr West town
IS
hahahahah
IS