Ég var heldur betur búinn að koma mér vel fyrir framan sjónvarpið að horfa á danskan sakamálaþátt, nýbúinn að poppa og meira að segja komin með sængina fram. Púff!!! þá fór rafmagnið í rúmlega háfltíma. Sem betur fer var ég búinn að kveikja á kertum og tölvan er með batterí. Ég lagaði aðeins til í myndunum á tölvunni og svo kom rafmagnið aftur en uppgötvaði að hvað nútímamanneskjan ég er háð rafmagninu.
Í dag eru þrjú ár síðan ég átti einkasoninn, já ótrúlega fljótt að líða. Að sjálfsögðu er ég eins og flestar mæður og segi það hiklaust að þetta sé stærsta upplifun lífsins og besta og mesta afrek sem ég hef gert. Á þessum tíma fyrir þremur árum var ég búin að vera með hríðir í rúmlega sólahring og búið að sprengja belginn, komin með dripp í æð og ljósmóðirin sem var að fara að vakt var hálf svekkt yfir því að þurfa að fara þar sem hún var viss um að barnið væri að koma. Hann leit dagsins ljós sex tímum seinna.
Ummæli
Bergrún